کلیله و دمنه از جمله کتب باستانی هند است که برای اولین بار به زبان
سانسکریت نگارش یافته و سپس در ایران به فارسی پهلوی برگردانده شده است. پس
از ظهور اسلام و استیلای اعراب بر ایران، عبداله بن مقفع این کتاب را از
پهلوی به تازی ترجمه کرد. سال‌ها بعد نصر بن احمد فرمان به ترجمه‌ی این
کتاب از تازی به فارسی دری داد. همین ترجمه انگیزه‌ای برای رودکی شد تا متن
آن را به شعر در آورد. اما در اوایل سده ۶ هجری ابوالمعالی نصراله منشی
بار دیگر ترجمه‌ای بلیغ و منشیانه از این اثر خلق کرد که به کلیله و دمنه‌ی
بهرام‌شاهی شهرت یافته است
...
No comments:
Post a Comment