The Pale Blue Dot

A short clip from the audio book "Pale Blue Dot" by Carl Sagan.
"The Pale Blue Dot" is the name of a famous image of our blue planet "Earth" from six billion kilometres away, taken by the NASA probe Voyager 1.
The video was inspired by this image of the Earth.
Sagan pointed out that "all of human history has happened on that tiny pixel, which is our only home":

The Pale Blue Dot

کلیپ کوتاه فوق بخشی از کتاب صوتی «نقطه آبی کمرنگ» نوشته کارل ساگان است

نقطه آبی کمرنگ نام تصویر بسیار معروفی است از سیاره زمین که از فاصله شش میلیارد کیلومتری توسط کاوشگر وویجر ۱ ناسا گرفته شده است

ویدیوی فوق الهام گرفته از این تصویر زمین از فاصله دور است

Free access to information and education are the keys to preserving our liberty and fighting with poverty.

Human curiosity and consequently science and knowledge (in general) are our most reliable means to achieve better lives, esp. when thinking of not only today but also the far future and the next generations of human being! That, in particular, includes the fundamental sciences or the ones which at this time may look like extremely ambitious plans!

Obviously, science can also be employed in negative ways, then better to talk about knowledge and not specifically accepted definition of science. Our task is then to fight for free access to information, free information circulation and the freedom of speech, where discussion plays the most important role! That's the way to develop our minds, to find and provide better lives for everyone on the Earth!

In contrast, what threaten our real and deep happiness are dogmatism, greed, luxury, the aristocracy, arrogance, discrimination, .... These are the things which are making us blind and unhappy!

The Manifesto of a Wayfarer

Painting: The Wayfarer, 1510 - Hieronymus Bosch, Museum Boijmans Van Beuningen

Ludwig van Beethoven: Symphony No. 3, Op. 55, "Eroica"- Adagio Assai

(Herbert von Karajan)

Can you hear sound of human pains? The attempts for real freedom, shouting the humanity and equality, against the aristocracy and arrogance!

آیا صدای رنج انسان را می شنوی؟ تلاش برای آزادی حقیقی، فریاد انسانیت و برابری علیه اشرافیگری و تکبر 

Poverty, 1903
Pablo Picasso

The Sound of Silence - Simon & Garfunkel 
September 1965

Hello darkness, my old friend

I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence

"Fools", said I, "You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you"
But my words, like silent raindrops fell
And echoed
In the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls"
And whispered in the sounds of silence

Klaus Hoffmann: Berlin (1978)

Photo: 23 Nov 1962, West Berlin, Germany - The Berlin Wall shortly after its construction - Image by © Bettmann/CORBIS

Hossein Alizadeh: Song of Sparrows

Photo: Wikipedia

Infinite Gratitude, 1963
Rene Magritte

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Gustav Mahler: Ich bin der Welt abhanden gekommen

 Berliner Philharmoniker - Claudio Abbado

Ich bin der Welt abhanden gekommen,
Mit der ich sonst viele Zeit verdorben,
Sie hat so lange nichts von mir vernommen,
Sie mag wohl glauben, ich sei gestorben!

Es ist mir auch gar nichts daran gelegen,
Ob sie mich für gestorben hält,
Ich kann auch gar nichts sagen dagegen,
Denn wirklich bin ich gestorben der Welt.

Ich bin gestorben dem Weltgetümmel,
Und ruh' in einem stillen Gebiet!
Ich leb' allein in meinem Himmel,
In meinem Lieben, in meinem Lied!

(Friedrich Rückert, 1788-1866)

I am lost to the world with which I have wasted so much time. It may well believe that I am dead.

I don’t care if the world thinks me dead for I really am dead to it.
Away from the rat race I am at peace, alone in my heaven, my love and my song.

Gustav Mahler: Symphony No. 2 (Resurrection Symphony)

Photo: Polar Mesospheric Clouds Illuminated by Orbital Sunrise (Wikipedia)

Sohrab and Gordafarid - Shahrokh Moshkin Ghalam (Dance-video)

"Sohrab and Gordafarid" is inspired by the Shahnameh (Book of Kings), a masterly rendition of Iran's national history in verse by Ferdowsi. Sohrab is born of a night of love between the great Persian hero Rostam and Princess Tahmineh, the daughter of the king of Samangan. Seeking his father, Sohrab goes to Persia. Although still young, he already has the reputation of a great hero, bringing terror to the hearts of his adversaries, who attempt to prevent him from arriving at his destination. Gordafarid, a young warrior maiden, disguised in the armor of a man, challenges Sohrab. During the battle, Sohrab uses his lance to throw Goradafarid's helmet to the ground. Her courage and patriotism impress Sohrab and touch his heart.

Spring at Stonehenge

From: About.com

 

Happy Spring, Happy Norouz

Nowruz (Norouz) ("New Day", originally "New Light") is the name of the New Year in Iranian calendars and the corresponding traditional celebrations. It is also widely referred to as the Persian New Year.

Nowruz is celebrated and observed by Iranian peoples and the related cultural continent and has spread in many other parts of the world, including parts of Central Asia,South Asia, Northwestern China, the Crimea and some groups in the Balkans.

Nowruz marks the first day of spring and the beginning of the year in Iranian calendar. It is celebrated on the day of the astronomical vernal equinox, which usually occurs on March 21 or the previous/following day depending on where it is observed.

The UN's General Assembly in 2010 recognized the International Day of Nowruz, describing it a spring festival of Persian origin which has been celebrated for over 3,000 years. It was officially registered on the UNESCO List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity.

Read more on:

Nowruz at Wikipedia

Vernal Equinox

                                                               ***

To celebrate the event

Antonio Vivaldi: Spring (Four Seasons) by Julia Fischer

ترانه نسیم فروردین

Take This Waltz - Leonard Cohen

Next Destination: Moon!?

Photo: Earthrise, as seen from NASA Apollo 8 mission to the Moon,
24 December 1968

Wolfgang Amadeus Mozart: Clarinet concerto

A great series of scientific magazines and websites (in German):

Spektrum der Wissenschaft

Wissenschaft-online: wissenschaft-online.de
Spektrum der Wissenschaft, Verlagsübersicht: spektrumverlag.de
Spektrum der Wissenschaft: spektrum.de
Gehirn&Geist: gehirn-und-geist.de
Sterne und Weltraum: sterne-und-weltraum.de
epoc: epoc.de
SciLogs: scilogs.de
Science-Shop: science-shop.de
Wissenschaft in die Schulen!: wissenschaft-schulen.de
AcademiaNet: academia-net.de

The Lost Jockey, 1948
Rene Magritte

Michel Legrand: Summer of 42

Saturn and Titan, side by side

Maurice Jarre: The Message

Picture from: Astrobio.net

Franz Schubert: Serenade

Johann Sebastian Bach: Matthäus Passion - Julia Hamari

Picture:

Water Meadows at Sunset, 1890

Arthur Wesley Dow

From:  Oceansbridge.com

Alone in a very deep and relaxed sleep in infinite empty space,
beyond the stars!

Gustav Mahler: Symphony No. 4 mvt 3 - Leonard Bernstein:

Part 1

Part 2

Part 3

Picture taken from: myartspace-blog.blogspot.com

Puccini: Nessun Dorma - Pavarotti (video)

Nessun dorma (English: None shall sleep) is an aria from the final act of Giacomo Puccini's opera Turandot (توراندخت), and is one of the best-known tenor arias in all opera.

Was wissen wir über die ersten Galaxien im Universum? (video in German)

Prof. Dr. Eva K. Grebel vom Astronomischen Rechen-Institut Heidelberg

پرگار: علم ژنتیک

 /

سدهٔ بیست و یکم، عصر علم ژنتیک نام گرفته چرا که بیش از هر حوزهٔ دانش، علم ژنتیک است که می‌رود تا زندگی ما را متحول کند. اما این علم سوال‌هایی اساسی پیش روی فلسفهٔ اخلاق قرار داده، از جمله در مورد دستکاری ژنتیک جنین برای تقویت بنیهٔ آن. علم ژنتیک ما را به کجا می‌برد؟

Colour of Pomegranates - Sergei Parajanov 1968 (video)

The Color of Pomegranates is a biography of the Armenian ashug Sayat-Nova (King of Song) that attempts to reveal the poet's life visually and poetically rather than literally. The film depicts the poet's coming of age, discovery of the female form, falling in love, entering a monastery and dying, all framed through both Sergei Parajanov's imagination and Sayat Nova's poems ... (Wikipedia)

Space Images Gallery by JPL - NASA

Picture:

This Herschel image of the Eagle nebula shows the self-emission of the intensely cold nebula's gas and dust as never seen before. Each color shows a different temperature of dust, from around 10 degrees above absolute zero for the red, up to around 40 Kelvin for the blue.

 

Paul Mauriat: Free as the Wind - Theme from Papillon (1973)

Photo from: portwallpaper.com/

100 Greatest Discoveries: Astronomy (videos)

Picture:

Total Lunar Eclipse of June 16 2011

Photo credit: Oshin D. Zakarian

http://www.dreamview.net/

Mount. Damavand, Iran

Photo from: دانشنامه رشد

Cold Comfort

The town of Freudenberg, in the western German state of North Rhine-Westphalia, glistens in the light of a cold winter dawn on Feb. 2, 2012. 

From: Spiegel Online

Gibt es Leben anderswo im Weltall? (Video in German)

Harvard-Astronomin Dr. Lisa Kaltenegger

World Press Photo winner 2011 (Photo Gallery)

J.S. Bach: Sarabande in D minor - Anne-Sophie Mutter (video)

Snowbound

A church in the Swiss village of Jenisberg lies covered in snow in this aerial shot from Jan. 23, 2012 ...

From: Spiegel Online

Volga Boatmen (1870-1873),
Ilya Repin
State Russian Museum, St Petersburg

Barge Haulers on the Volga or Burlaki (Russian: Burlaki na Volge) is a 1870–1873 oil-on-canvas painting by the Russian realist painter and sculptor Ilya Repin. The work depicts 11 labouring men dragging a barge on the Volga River. The men seem to almost collapse forward in exhaustion under the burden of hauling a large boat upstream in heavy, hot weather ... (Wikipedia)

.....................

The Song of the Volga Boatmen

The "Song of the Volga Boatmen" is a well-known traditional Russian song collected by Mily Balakirev, and published in his book of folk songs in 1866. It is a genuine shanty sung by burlaks, or barge-haulers, on the Volga River. The song inspired Ilya Repin's famous painting, Barge Haulers on the Volga, which depicts burlaks in Tsarist Russia ... (Wikipedia)

Song of the Volga Boatmen

پرگار: زیگموند فروید

 /

زیگموند فروید سوی ناخودگاه انسان و تمدن انسانی را به ما شناساند. با این گفته موافقید؟ آرای فروید را تا چه حد می شناسید؟

تا زمان فروید، ذهن و روان انسان با آگاهی توصیف می شد. در زمان دکارت و هگل ذهن نه تنها از تن جدا شد بلکه تعالی یافت و ارتباطش با واقعیت جسمانی را از دست داد. تا آن زمان در مورد آگاهی انسان بر روح و روان خود تردید چندانی بیان نمی شد. فروید فیلسوف نبود اما آرای او باعث شد این تردید در قلب علوم انسانی قرار بگیرد. از سوی دیگر تا قبل از فروید رابطه  بدن و ذهن، رابطه ی جسم و روان، بیشتر مایه نگرانی دینداران بود تا اندیشمندان حوزه علوم انسانی

"The Forest" (Animation) 
By David Scharf

Vivaldi: Four Seasons (Winter), Sand Animation (video)

Picture:

Snowy Landscape, 1904
Cuno Amiet
Musee d'Orsay, Paris

Theodorakis: O Antonis - Maria Farantouri, 1974 (video)

Contemporary Dance - Nice/France (video)

 / 

Picture from: Cambridge University Contemporary Dance Workshop

   ویکتور خارا

 /

این سرزمین مال ماست

سرود مانیفست

پرگار: فردریش نیچه

 / 

فردریش نیچه فیلسوفی است که کمر به نابودی ارزش های فراگیر و جهانی بسته بود. چرا؟ نیچه کیست و چه می گوید؟

 

... (Song)

Photo: Dawn Meadow - Allpapers.org

 

Ahmad Shamlou: A Moonlight Night - Farhad (Song)

 / 

احمد شاملو: یه شب مهتاب - فرهاد

Picture:

A Wet Road by Moonlight, Wharfedale

John Atkinson Grimshaw

میر، سرو است و بخارا بوستان
سرو، سوی بوستان آید همی

میر، ماه است و بخارا آسمان
ماه، سوی آسمان آید همی

 یاد یار مهربان

 

Photo: Moon over Foggy Tree
By Elizabeth Fraser

  

آیدا از شاملو می گوید

انسان و کیهان

سپیده رئیس سادات - از نزدیک - مستند تلوزیونی

 

خروس زری پیرهن پری - احمد شاملو

شهرداد روحانی: نغمه‌های یک سرزمین

هفت شهر با صدای احمد شاملو

سوسن تسلیمی به روایت سوسن تسلیمی - مستند تلوزیونی

آن زلف سر کجت
همه چین چین شکن شکن
مویت برای بستن دلها رسن رسن
همه دلها رسن رسن
گیسو فشانده بر سر دوش و نهان شدی
چون یاس نو رسی گل خندانبه زیر و بر
هر دم رمیده ای چو یکی کبک و بی تو من
هر سو دوان دوان به وفایت چمن چمن
داری زکات حسن و ندانی به کی دهی
من مستحقم ای شه خوبان به من به من
لطف و احسان به من به من
خوش و شادان به من به من
من مستحقم ای شه خوبان به من به من

ما غیر تو اندر دو جهان یار نداریم جانم یار نداریم
بی روی تو آخر به جهان کار نداریم جانم کار نداریم
حبیب کار نداریم
تویی حبیب من یار تویی طبیب من یار

 

 

زلف سر کجت - صدای سیما مافیها

 

Teach me to Dance - Zorba

صد و پنجاه سالگی گوستاو مالر؛ از شکوه شکست

آلبوم تصویری: چهل سال عکاسی بهمن جلالی

پابلو نرودا: امروز زندگی را آغاز کن - برگردان احمد شاملو

تولستوی - کالبد شناسی یک نبوغ

   

سربداران - داستان مقاومت یک ملت

کلیله و دمنه

 /

کلیله و دمنه از جمله کتب باستانی هند است که برای اولین بار به زبان سانسکریت نگارش یافته و سپس در ایران به فارسی پهلوی برگردانده شده است. پس از ظهور اسلام و استیلای اعراب بر ایران، عبداله بن مقفع این کتاب را از پهلوی به تازی ترجمه کرد. سال‌ها بعد نصر بن احمد فرمان به ترجمه‌ی این کتاب از تازی به فارسی دری داد. همین ترجمه انگیزه‌ای برای رودکی شد تا متن آن را به شعر در آورد. اما در اوایل سده ۶ هجری ابوالمعالی نصراله منشی بار دیگر ترجمه‌ای بلیغ و منشیانه از این اثر خلق کرد که به کلیله و دمنه‌ی بهرام‌شاهی شهرت یافته است

...

شهرزاد - باله

این قافله عمر عجب می گذرد

Photo: National Geographic

وطن - دریا دادور

پرگار: کارل مارکس

 / 

 / 

شاید هیچ اندیشمندی را نتوان یافت که در دنیای معاصر به اندازه کارل مارکس نقل قول شده باشد و مورد تایید یا مخالفت قرار گرفته باشد. چرا؟ مارکس چه گفته و چه تاثیری بجا گذاشته است؟

اغراق نیست اگر بگوییم که هر اندیشمند حوزه علوم انسانی در جهان معاصر دیر یا زود باید از خود بپرسد نسبتش با کارل مارکس چیست و تا جواب این سوال را نیافته در توصیف محل و موقعیت فکری خود موفق نخواهد شد. گویی قطب نمایی در دست داری که جهت مشخصی دارد به نام کارل مارکس و براساس دوری یا نزدیکی از آن می توانی بدانی کجا هستی. چرا؟ مگر آرای مارکس نتیجه مطالعه جوامع در حال رشد غربی نبود و مگر پیش بینی های او منحصر به این جوامع نبود؟ مگرنه اینکه این پیش بینی ها در مورد مرگ کاپیتالیسم و دیکتاتوری پرولتاریا تاکنون در حد مثالهایی از خیالبافی یک فیلسوف انقلابی باقی مانده است؟ از کارل مارکس چه میراثی بجا مانده و چرا مارکس مثل خصم خود یعنی کاپیتالیسم اینقدر انعطاف نشان داده و در هر دوره یی درچهره های جدید ظاهر شده است؟

برتولت برشت: اگر كوسه ها آدم بودند

دختر كوچولوي صاحبخانه از آقاي " كي" پرسيد: اگر كوسه ها آدم بودند، با ماهي هاي كوچولو مهربان تر مي شدند؟ آقاي كي گفت: البته! اگر كوسه ها آدم بودند، توي دريا براي ماهي ها جعبه هاي محكمي مي ساختند، همه جور خوراكي توي آن ميگذاشتند، مواظب بودند كه هميشه پر آب باشد. هواي بهداشت ماهي هاي كوچولو را هم داشتند. براي آنكه هيچوقت دل ماهي كوچولو نگيرد، گاهگاه مهماني هاي بزرگ بر پا ميكردند، چون كه گوشت ماهي شاد از ماهي دلگير لذيذتر است! براي ماهي ها مدرسه مي ساختند وبه آنها ياد مي دادند كه چه جوري به طرف دهان كوسه شنا كنند درس اصلي ماهي ها اخلاق بود به آنها مي قبولاندند كه زيبا ترين و باشكوه ترين كار براي يك ماهي اين است كه خودش را در نهايت خوشوقتي تقديم يك كوسه كند به ماهي كوچولو ياد مي دادند كه چطور به كوسه ها معتقد باشند و چه جوري خود را براي يك آينده زيبا مهيا كنند آينده يي كه فقط از راه اطاعت به دست مي آيد اگر كوسه ها ادم بودند، در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت: از دندان كوسه تصاوير زيبا و رنگارنگي مي كشيدند، ته دريا نمايشنامه به روي صحنه ميآوردند كه در آن ماهي كوچولو هاي قهرمان شاد و شنگول به دهان كوسه ها شيرجه مي رفتند. همراه نمايش، آهنگ هاي محسور كننده يي هم مي نواختند كه بي اختيار ماهي هاي كوچولو را به طرف دهان كوسه ها مي كشاند. در آنجا بي ترديد مذهبي هم وجود داشت كه به ماهي ها مي آموخت زندگي واقعي در شكم كوسه ها آغاز مي شود

Bertolt Brecht: If sharks were men

If sharks were men," Mr. K was asked by his landlady's little girl, "would they be nicer to the little fishes?" "Certainly," he said. "If sharks were men, they would build enormous boxes in the ocean for the little fish, with all kinds of food inside, both vegetable and animal. They would take care that the boxes always had fresh water, and in general they would make all kinds of sanitary arrangements. If, for example, a little fish were to injure a fin, it would immediately be bandaged, so that it would not die and be lost to the sharks before its time. So that the little fish would not become melancholy, there would be big water festivals from time to time; because cheerful fish taste better than melancholy ones. There would, of course, also be schools in the big boxes. In these schools the little fish would learn how to swim into the sharks' jaws. They would need to know geography, for example, so that they could find the big sharks, who lie idly around somewhere. The principal subject would, of course, be the moral education of the little fish. They would be taught that it would be the best and most beautiful thing in the world if a little fish sacrificed itself cheerfully and that they all had to believe the sharks, especially when the latter said they were providing for a beautiful future. The little fish would be taught that this future is assured only if they learned obedience. The little fish had to beware of all base, materialist, egotistical, and Marxist inclinations, and if one of their number betrayed such inclinations they had to report it to the sharks immediately. If sharks were men, they would, of course, also wage wars against one another, in order to conquer other fish boxes and other little fish. The wars would be waged by their own little fish. They would teach their little fish that there was an enormous difference between themselves and the little fish belonging to the other sharks. Little fish, they would announce, are well known to be mute, but they are silent in quite different languages and hence find it impossible to understand one another. Each little fish that, in a war, killed a couple of other little fish, enemy ones, silent in their own language, would have a little order made of seaweed pinned to it and be awarded the title of hero. If sharks were men, there would, of course, also be art. There would be beautiful pictures, in which the sharks' teeth would be portrayed in magnificent colors and their jaws as pure pleasure gardens, in which one could romp about splendidly. The theaters at the bottom of the sea would show heroic little fish swimming enthusiastically into the jaws of sharks, and the music would be so beautiful that to the accompaniment of its sounds, the orchestra leading the way, the little fish would stream dreamily into the sharks' jaws, lulled by the most agreeable thoughts. There would also be a religion, if sharks were men. It would preach that little fish only really begin to live properly in the sharks' stomachs. Furthermore, if sharks were men there would be an end to all little fish being equal, as is the case now. Some would be given important offices and be placed above the others. Those who were a little bigger would even be allowed to eat up the smaller ones. That would be altogether agreeable for the sharks, since they themselves would more often get bigger bites to eat. And the bigger little fish, occupying their posts, would ensure order among the little fish, become teachers, officers, engineers in box construction, etc. In short, if sharks were men, they would for the first time bring culture to the ocean."

In original German:

  Bertolt Brecht: Wenn die Haifische Menschen wären

"Wenn die Haifische Menschen wären", fragte Herrn K. die kleine Tochter seiner Wirtin, "wären sie dann netter zu den kleinen Fischen?" "Sicher", sagte er. "Wenn die Haifische Menschen wären, würden sie im Meer für die kleinen Fische gewaltige Kästen bauen lassen, mit allerhand Nahrung drin, sowohl Pflanzen als auch Tierzeug. Sie würden sorgen, daß die Kästen immer frisches Wasser hätten, und sie würden überhaupt allerhand sanitäre Maßnahmen treffen. Wenn zum Beispiel ein Fischlein sich die Flosse verletzen würde, dann würde ihm sogleich ein Verband gemacht, damit es den Haifischen nicht wegstürbe vor der Zeit. Damit die Fischlein nicht trübsinnig würden, gäbe es ab und zu große Wasserfeste; denn lustige Fischlein schmecken besser als trübsinnige. Es gäbe natürlich auch Schulen in den großen Kästen. In diesen Schulen würden die Fischlein lernen, wie man in den Rachen der Haifische schwimmt. Sie würden zum Beispiel Geographie brauchen, damit die großen Haifische, die faul irgendwo liegen, sie finden könnten. Die Hauptsache wäre natürlich die moralische Ausbildung der Fischlein. Sie würden unterrichtet werden, daß es das Größte und Schönste sei, wenn ein Fischlein sich freudig aufopfert, und daß sie alle an die Haifische glauben müßten, vor allem, wenn sie sagten, sie würden für eine schöne Zukunft sorgen. Man würde den Fischlein beibringen, daß diese Zukunft nur gesichert sei, wenn sie Gehorsam lernten. Vor allen niedrigen, materialistischen, egoistischen und marxistischen Neigungen müßten sich die Fischlein hüten und es sofort den Haifischen melden, wenn eines von ihnen solche Neigungen verriete. Wenn die Haifische Menschen wären, würden sie natürlich auch untereinander Kriege führen, um fremde Fischkästen und fremde Fische zu erobern. Die Kriege würden sie von ihren eigenen Fischlein führen lassen. Sie würden die Fischlein lehren, daß zwischen ihnen und den Fischlein der anderen Haifische ein riesiger Unterschied bestehe. Die Fischlein, würden sie verkünden, sind bekanntlich stumm, aber sie schweigen in ganz verschiedenen Sprachen und können einander daher unmöglich verstehen. Jedem Fischlein, das im Krieg ein paar andere Fischlein, feindliche, in anderer Sprache schweigende Fischlein tötete, würden sie einen Orden aus Seetang anheften und den Titel Held verleihen. Wenn die Haifische Menschen wären, gäbe es bei ihnen natürlich auch eine Kunst. Es gäbe schöne Bilder, auf denen die Zähne der Haifische in prächtigen Farben, ihre Rachen als reine Lustgärten, in denen es sich prächtig tummeln läßt, dargestellt wären. Die Theater auf dem Meeresgrund würden zeigen, wie heldenmütige Fischlein begeistert in die Fischrachen schwimmen, und die Musik wäre so schön, daß die Fischlein unter ihren Klängen, die Kapelle voran, träumerisch, und in allerangenehmste Gedanken eingelullt, in die Haifischrachen strömten. Auch eine Religion gäbe es da, wenn die Haifische Menschen wären. Sie würden lehren, daß die Fischlein erst im Bauch der Haifische richtig zu leben begännen. Übrigens würde es auch aufhören, wenn die Haifische Menschen wären, daß alle Fischlein, wie es jetzt ist, gleich sind. Einige von ihnen würden Ämter bekommen und über die anderen gesetzt werden. Die ein wenig größeren dürften sogar die kleineren auffressen. Das wäre für die Haifische nur angenehm, da sie dann selber öfter größere Brocken zu fressen bekämen. Und die größeren, Posten habenden Fischlein würden für die Ordnung unter den Fischlein sorgen, Lehrer, Offiziere, Ingenieure im Kastenbau usw. Kurz, es gäbe überhaupt erst eine Kultur im Meer, wenn die Haifische Menschen wären."