Puccini: Nessun Dorma - Pavarotti (video)

Nessun dorma (English: None shall sleep) is an aria from the final act of Giacomo Puccini's opera Turandot (توراندخت), and is one of the best-known tenor arias in all opera.

Was wissen wir über die ersten Galaxien im Universum? (video in German)

Prof. Dr. Eva K. Grebel vom Astronomischen Rechen-Institut Heidelberg

پرگار: علم ژنتیک

 /

سدهٔ بیست و یکم، عصر علم ژنتیک نام گرفته چرا که بیش از هر حوزهٔ دانش، علم ژنتیک است که می‌رود تا زندگی ما را متحول کند. اما این علم سوال‌هایی اساسی پیش روی فلسفهٔ اخلاق قرار داده، از جمله در مورد دستکاری ژنتیک جنین برای تقویت بنیهٔ آن. علم ژنتیک ما را به کجا می‌برد؟

Colour of Pomegranates - Sergei Parajanov 1968 (video)

The Color of Pomegranates is a biography of the Armenian ashug Sayat-Nova (King of Song) that attempts to reveal the poet's life visually and poetically rather than literally. The film depicts the poet's coming of age, discovery of the female form, falling in love, entering a monastery and dying, all framed through both Sergei Parajanov's imagination and Sayat Nova's poems ... (Wikipedia)

Space Images Gallery by JPL - NASA

Picture:

This Herschel image of the Eagle nebula shows the self-emission of the intensely cold nebula's gas and dust as never seen before. Each color shows a different temperature of dust, from around 10 degrees above absolute zero for the red, up to around 40 Kelvin for the blue.

 

Paul Mauriat: Free as the Wind - Theme from Papillon (1973)

Photo from: portwallpaper.com/

100 Greatest Discoveries: Astronomy (videos)

Picture:

Total Lunar Eclipse of June 16 2011

Photo credit: Oshin D. Zakarian

http://www.dreamview.net/

Mount. Damavand, Iran

Photo from: دانشنامه رشد

Cold Comfort

The town of Freudenberg, in the western German state of North Rhine-Westphalia, glistens in the light of a cold winter dawn on Feb. 2, 2012. 

From: Spiegel Online

Gibt es Leben anderswo im Weltall? (Video in German)

Harvard-Astronomin Dr. Lisa Kaltenegger

World Press Photo winner 2011 (Photo Gallery)

J.S. Bach: Sarabande in D minor - Anne-Sophie Mutter (video)

Snowbound

A church in the Swiss village of Jenisberg lies covered in snow in this aerial shot from Jan. 23, 2012 ...

From: Spiegel Online

Volga Boatmen (1870-1873),
Ilya Repin
State Russian Museum, St Petersburg

Barge Haulers on the Volga or Burlaki (Russian: Burlaki na Volge) is a 1870–1873 oil-on-canvas painting by the Russian realist painter and sculptor Ilya Repin. The work depicts 11 labouring men dragging a barge on the Volga River. The men seem to almost collapse forward in exhaustion under the burden of hauling a large boat upstream in heavy, hot weather ... (Wikipedia)

.....................

The Song of the Volga Boatmen

The "Song of the Volga Boatmen" is a well-known traditional Russian song collected by Mily Balakirev, and published in his book of folk songs in 1866. It is a genuine shanty sung by burlaks, or barge-haulers, on the Volga River. The song inspired Ilya Repin's famous painting, Barge Haulers on the Volga, which depicts burlaks in Tsarist Russia ... (Wikipedia)

Song of the Volga Boatmen

پرگار: زیگموند فروید

 /

زیگموند فروید سوی ناخودگاه انسان و تمدن انسانی را به ما شناساند. با این گفته موافقید؟ آرای فروید را تا چه حد می شناسید؟

تا زمان فروید، ذهن و روان انسان با آگاهی توصیف می شد. در زمان دکارت و هگل ذهن نه تنها از تن جدا شد بلکه تعالی یافت و ارتباطش با واقعیت جسمانی را از دست داد. تا آن زمان در مورد آگاهی انسان بر روح و روان خود تردید چندانی بیان نمی شد. فروید فیلسوف نبود اما آرای او باعث شد این تردید در قلب علوم انسانی قرار بگیرد. از سوی دیگر تا قبل از فروید رابطه  بدن و ذهن، رابطه ی جسم و روان، بیشتر مایه نگرانی دینداران بود تا اندیشمندان حوزه علوم انسانی

"The Forest" (Animation) 
By David Scharf

Vivaldi: Four Seasons (Winter), Sand Animation (video)

Picture:

Snowy Landscape, 1904
Cuno Amiet
Musee d'Orsay, Paris

Theodorakis: O Antonis - Maria Farantouri, 1974 (video)

Contemporary Dance - Nice/France (video)

 / 

Picture from: Cambridge University Contemporary Dance Workshop

   ویکتور خارا

 /

این سرزمین مال ماست

سرود مانیفست

پرگار: فردریش نیچه

 / 

فردریش نیچه فیلسوفی است که کمر به نابودی ارزش های فراگیر و جهانی بسته بود. چرا؟ نیچه کیست و چه می گوید؟

 

... (Song)

Photo: Dawn Meadow - Allpapers.org

 

Ahmad Shamlou: A Moonlight Night - Farhad (Song)

 / 

احمد شاملو: یه شب مهتاب - فرهاد

Picture:

A Wet Road by Moonlight, Wharfedale

John Atkinson Grimshaw

میر، سرو است و بخارا بوستان
سرو، سوی بوستان آید همی

میر، ماه است و بخارا آسمان
ماه، سوی آسمان آید همی

 یاد یار مهربان

 

Photo: Moon over Foggy Tree
By Elizabeth Fraser

  

آیدا از شاملو می گوید

انسان و کیهان

سپیده رئیس سادات - از نزدیک - مستند تلوزیونی

 

خروس زری پیرهن پری - احمد شاملو

شهرداد روحانی: نغمه‌های یک سرزمین

هفت شهر با صدای احمد شاملو

سوسن تسلیمی به روایت سوسن تسلیمی - مستند تلوزیونی

آن زلف سر کجت
همه چین چین شکن شکن
مویت برای بستن دلها رسن رسن
همه دلها رسن رسن
گیسو فشانده بر سر دوش و نهان شدی
چون یاس نو رسی گل خندانبه زیر و بر
هر دم رمیده ای چو یکی کبک و بی تو من
هر سو دوان دوان به وفایت چمن چمن
داری زکات حسن و ندانی به کی دهی
من مستحقم ای شه خوبان به من به من
لطف و احسان به من به من
خوش و شادان به من به من
من مستحقم ای شه خوبان به من به من

ما غیر تو اندر دو جهان یار نداریم جانم یار نداریم
بی روی تو آخر به جهان کار نداریم جانم کار نداریم
حبیب کار نداریم
تویی حبیب من یار تویی طبیب من یار

 

 

زلف سر کجت - صدای سیما مافیها

 

Teach me to Dance - Zorba

صد و پنجاه سالگی گوستاو مالر؛ از شکوه شکست

آلبوم تصویری: چهل سال عکاسی بهمن جلالی

پابلو نرودا: امروز زندگی را آغاز کن - برگردان احمد شاملو

تولستوی - کالبد شناسی یک نبوغ

   

سربداران - داستان مقاومت یک ملت

کلیله و دمنه

 /

کلیله و دمنه از جمله کتب باستانی هند است که برای اولین بار به زبان سانسکریت نگارش یافته و سپس در ایران به فارسی پهلوی برگردانده شده است. پس از ظهور اسلام و استیلای اعراب بر ایران، عبداله بن مقفع این کتاب را از پهلوی به تازی ترجمه کرد. سال‌ها بعد نصر بن احمد فرمان به ترجمه‌ی این کتاب از تازی به فارسی دری داد. همین ترجمه انگیزه‌ای برای رودکی شد تا متن آن را به شعر در آورد. اما در اوایل سده ۶ هجری ابوالمعالی نصراله منشی بار دیگر ترجمه‌ای بلیغ و منشیانه از این اثر خلق کرد که به کلیله و دمنه‌ی بهرام‌شاهی شهرت یافته است

...

شهرزاد - باله

این قافله عمر عجب می گذرد

Photo: National Geographic

وطن - دریا دادور

پرگار: کارل مارکس

 / 

 / 

شاید هیچ اندیشمندی را نتوان یافت که در دنیای معاصر به اندازه کارل مارکس نقل قول شده باشد و مورد تایید یا مخالفت قرار گرفته باشد. چرا؟ مارکس چه گفته و چه تاثیری بجا گذاشته است؟

اغراق نیست اگر بگوییم که هر اندیشمند حوزه علوم انسانی در جهان معاصر دیر یا زود باید از خود بپرسد نسبتش با کارل مارکس چیست و تا جواب این سوال را نیافته در توصیف محل و موقعیت فکری خود موفق نخواهد شد. گویی قطب نمایی در دست داری که جهت مشخصی دارد به نام کارل مارکس و براساس دوری یا نزدیکی از آن می توانی بدانی کجا هستی. چرا؟ مگر آرای مارکس نتیجه مطالعه جوامع در حال رشد غربی نبود و مگر پیش بینی های او منحصر به این جوامع نبود؟ مگرنه اینکه این پیش بینی ها در مورد مرگ کاپیتالیسم و دیکتاتوری پرولتاریا تاکنون در حد مثالهایی از خیالبافی یک فیلسوف انقلابی باقی مانده است؟ از کارل مارکس چه میراثی بجا مانده و چرا مارکس مثل خصم خود یعنی کاپیتالیسم اینقدر انعطاف نشان داده و در هر دوره یی درچهره های جدید ظاهر شده است؟

برتولت برشت: اگر كوسه ها آدم بودند

دختر كوچولوي صاحبخانه از آقاي " كي" پرسيد: اگر كوسه ها آدم بودند، با ماهي هاي كوچولو مهربان تر مي شدند؟ آقاي كي گفت: البته! اگر كوسه ها آدم بودند، توي دريا براي ماهي ها جعبه هاي محكمي مي ساختند، همه جور خوراكي توي آن ميگذاشتند، مواظب بودند كه هميشه پر آب باشد. هواي بهداشت ماهي هاي كوچولو را هم داشتند. براي آنكه هيچوقت دل ماهي كوچولو نگيرد، گاهگاه مهماني هاي بزرگ بر پا ميكردند، چون كه گوشت ماهي شاد از ماهي دلگير لذيذتر است! براي ماهي ها مدرسه مي ساختند وبه آنها ياد مي دادند كه چه جوري به طرف دهان كوسه شنا كنند درس اصلي ماهي ها اخلاق بود به آنها مي قبولاندند كه زيبا ترين و باشكوه ترين كار براي يك ماهي اين است كه خودش را در نهايت خوشوقتي تقديم يك كوسه كند به ماهي كوچولو ياد مي دادند كه چطور به كوسه ها معتقد باشند و چه جوري خود را براي يك آينده زيبا مهيا كنند آينده يي كه فقط از راه اطاعت به دست مي آيد اگر كوسه ها ادم بودند، در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت: از دندان كوسه تصاوير زيبا و رنگارنگي مي كشيدند، ته دريا نمايشنامه به روي صحنه ميآوردند كه در آن ماهي كوچولو هاي قهرمان شاد و شنگول به دهان كوسه ها شيرجه مي رفتند. همراه نمايش، آهنگ هاي محسور كننده يي هم مي نواختند كه بي اختيار ماهي هاي كوچولو را به طرف دهان كوسه ها مي كشاند. در آنجا بي ترديد مذهبي هم وجود داشت كه به ماهي ها مي آموخت زندگي واقعي در شكم كوسه ها آغاز مي شود

Bertolt Brecht: If sharks were men

If sharks were men," Mr. K was asked by his landlady's little girl, "would they be nicer to the little fishes?" "Certainly," he said. "If sharks were men, they would build enormous boxes in the ocean for the little fish, with all kinds of food inside, both vegetable and animal. They would take care that the boxes always had fresh water, and in general they would make all kinds of sanitary arrangements. If, for example, a little fish were to injure a fin, it would immediately be bandaged, so that it would not die and be lost to the sharks before its time. So that the little fish would not become melancholy, there would be big water festivals from time to time; because cheerful fish taste better than melancholy ones. There would, of course, also be schools in the big boxes. In these schools the little fish would learn how to swim into the sharks' jaws. They would need to know geography, for example, so that they could find the big sharks, who lie idly around somewhere. The principal subject would, of course, be the moral education of the little fish. They would be taught that it would be the best and most beautiful thing in the world if a little fish sacrificed itself cheerfully and that they all had to believe the sharks, especially when the latter said they were providing for a beautiful future. The little fish would be taught that this future is assured only if they learned obedience. The little fish had to beware of all base, materialist, egotistical, and Marxist inclinations, and if one of their number betrayed such inclinations they had to report it to the sharks immediately. If sharks were men, they would, of course, also wage wars against one another, in order to conquer other fish boxes and other little fish. The wars would be waged by their own little fish. They would teach their little fish that there was an enormous difference between themselves and the little fish belonging to the other sharks. Little fish, they would announce, are well known to be mute, but they are silent in quite different languages and hence find it impossible to understand one another. Each little fish that, in a war, killed a couple of other little fish, enemy ones, silent in their own language, would have a little order made of seaweed pinned to it and be awarded the title of hero. If sharks were men, there would, of course, also be art. There would be beautiful pictures, in which the sharks' teeth would be portrayed in magnificent colors and their jaws as pure pleasure gardens, in which one could romp about splendidly. The theaters at the bottom of the sea would show heroic little fish swimming enthusiastically into the jaws of sharks, and the music would be so beautiful that to the accompaniment of its sounds, the orchestra leading the way, the little fish would stream dreamily into the sharks' jaws, lulled by the most agreeable thoughts. There would also be a religion, if sharks were men. It would preach that little fish only really begin to live properly in the sharks' stomachs. Furthermore, if sharks were men there would be an end to all little fish being equal, as is the case now. Some would be given important offices and be placed above the others. Those who were a little bigger would even be allowed to eat up the smaller ones. That would be altogether agreeable for the sharks, since they themselves would more often get bigger bites to eat. And the bigger little fish, occupying their posts, would ensure order among the little fish, become teachers, officers, engineers in box construction, etc. In short, if sharks were men, they would for the first time bring culture to the ocean."

In original German:

  Bertolt Brecht: Wenn die Haifische Menschen wären

"Wenn die Haifische Menschen wären", fragte Herrn K. die kleine Tochter seiner Wirtin, "wären sie dann netter zu den kleinen Fischen?" "Sicher", sagte er. "Wenn die Haifische Menschen wären, würden sie im Meer für die kleinen Fische gewaltige Kästen bauen lassen, mit allerhand Nahrung drin, sowohl Pflanzen als auch Tierzeug. Sie würden sorgen, daß die Kästen immer frisches Wasser hätten, und sie würden überhaupt allerhand sanitäre Maßnahmen treffen. Wenn zum Beispiel ein Fischlein sich die Flosse verletzen würde, dann würde ihm sogleich ein Verband gemacht, damit es den Haifischen nicht wegstürbe vor der Zeit. Damit die Fischlein nicht trübsinnig würden, gäbe es ab und zu große Wasserfeste; denn lustige Fischlein schmecken besser als trübsinnige. Es gäbe natürlich auch Schulen in den großen Kästen. In diesen Schulen würden die Fischlein lernen, wie man in den Rachen der Haifische schwimmt. Sie würden zum Beispiel Geographie brauchen, damit die großen Haifische, die faul irgendwo liegen, sie finden könnten. Die Hauptsache wäre natürlich die moralische Ausbildung der Fischlein. Sie würden unterrichtet werden, daß es das Größte und Schönste sei, wenn ein Fischlein sich freudig aufopfert, und daß sie alle an die Haifische glauben müßten, vor allem, wenn sie sagten, sie würden für eine schöne Zukunft sorgen. Man würde den Fischlein beibringen, daß diese Zukunft nur gesichert sei, wenn sie Gehorsam lernten. Vor allen niedrigen, materialistischen, egoistischen und marxistischen Neigungen müßten sich die Fischlein hüten und es sofort den Haifischen melden, wenn eines von ihnen solche Neigungen verriete. Wenn die Haifische Menschen wären, würden sie natürlich auch untereinander Kriege führen, um fremde Fischkästen und fremde Fische zu erobern. Die Kriege würden sie von ihren eigenen Fischlein führen lassen. Sie würden die Fischlein lehren, daß zwischen ihnen und den Fischlein der anderen Haifische ein riesiger Unterschied bestehe. Die Fischlein, würden sie verkünden, sind bekanntlich stumm, aber sie schweigen in ganz verschiedenen Sprachen und können einander daher unmöglich verstehen. Jedem Fischlein, das im Krieg ein paar andere Fischlein, feindliche, in anderer Sprache schweigende Fischlein tötete, würden sie einen Orden aus Seetang anheften und den Titel Held verleihen. Wenn die Haifische Menschen wären, gäbe es bei ihnen natürlich auch eine Kunst. Es gäbe schöne Bilder, auf denen die Zähne der Haifische in prächtigen Farben, ihre Rachen als reine Lustgärten, in denen es sich prächtig tummeln läßt, dargestellt wären. Die Theater auf dem Meeresgrund würden zeigen, wie heldenmütige Fischlein begeistert in die Fischrachen schwimmen, und die Musik wäre so schön, daß die Fischlein unter ihren Klängen, die Kapelle voran, träumerisch, und in allerangenehmste Gedanken eingelullt, in die Haifischrachen strömten. Auch eine Religion gäbe es da, wenn die Haifische Menschen wären. Sie würden lehren, daß die Fischlein erst im Bauch der Haifische richtig zu leben begännen. Übrigens würde es auch aufhören, wenn die Haifische Menschen wären, daß alle Fischlein, wie es jetzt ist, gleich sind. Einige von ihnen würden Ämter bekommen und über die anderen gesetzt werden. Die ein wenig größeren dürften sogar die kleineren auffressen. Das wäre für die Haifische nur angenehm, da sie dann selber öfter größere Brocken zu fressen bekämen. Und die größeren, Posten habenden Fischlein würden für die Ordnung unter den Fischlein sorgen, Lehrer, Offiziere, Ingenieure im Kastenbau usw. Kurz, es gäbe überhaupt erst eine Kultur im Meer, wenn die Haifische Menschen wären."

 

محمود دولت آبادی - مستند تلوزیونی

نظریه ریسمان و ابعاد اضافه - ویدیو

 /

بخش اول

بخش دوم

تصویر:  ویکی پدیا

قصاب خانه‌ بشریت

 /
در زمان سلطان محمود می‌کشتند که شیعه است
زمان شاه سلیمان می‌کشتند که سنی است
زمان ناصرالدین شاه می‌کشتند که بابی است
زمان محمد علی شاه می‌کشتند که مشروطه طلب است
زمان رضا خان می‌کشتند که مخالف سلطنت مشروطه است
زمان پسرش می‌کشتند که خراب‌کار است
امروز توی دهن‌اش می‌زنند که منافق است و
فردا وارونه بر خرش می‌نشانند و شمع‌آجین‌اش می‌کنند که لا مذهب است

اگر اسم و اتهامش را در نظر نگیریم چیزی عوض نمی شود
تو آلمان هیتلری می کشتند که یهودی است
حالا تو اسرائیل می‌کشند که طرف‌دار فلسطینی‌ها است
عرب‌ها می‌کشند که جاسوس صهیونیست‌ها است
صهیونیست‌ها می‌کشند که فاشیست است
فاشیست‌ها می‌کشند که کمونیست است‌
کمونیست‌ها می‌کشند که آنارشیست است
روس ها می‌کشند که پدر سوخته از چین حمایت می‌کند
چینی‌ها می‌کشند که حرام‌زاده سنگ روسیه را به سینه می‌زند
و می‌کشند و می‌کشند و می‌کشند
و چه قصاب خانه‌ای است این دنیای بشریت



احمد شاملو

قند پارسی؛ هزار سال پس از سرایش شاهنامه

آخرین روزهای یک سلطان

 

صدای کودکی من